அன்புள்ள தோழமைக்கு

நண்பர்கள் அனைவருக்கும் வணக்கம்,

நம்மில் பெரும்பாலானோருக்கு நம் தொப்புள் கொடி உறவுகளான ஈழத்தமிழர்களுக்கு ஏதேனும் வகையில் உதவ வேண்டுமென்ற எண்ணம் இருக்கிறது. அப்படியொரு வாய்ப்பு நமக்குக் கிடைத்துள்ளது. கும்மிடிப்பூண்டி ஏதிலிகள் முகாமிலிருக்கும் ஈழத்தமிழ் மாணவர்களுக்குக் கல்வியளிக்கும் ஒரு வாய்ப்பு. ஏறத்தாழ 150க்கும் மேற்பட்ட மாணவர்கள் பள்ளிப்படிப்பை முடித்துவிட்டு மேற்படிப்புக்காக உதவி வேண்டி நிற்கின்றனர். நம்மைப்போலவே ஈழச்சொந்தங்களுக்கு உதவும் நோக்கம் கொண்ட சிலர் (நடிகர் சூர்யா, சத்யராஜ், இயக்குனர் மணிவண்ணன் போன்றோர்) அங்குள்ள சில மாணவர்களைத் தத்தெடுத்து அவர்களுக்கான கல்வி மற்றும் அத்தியாவசியச் செலவுகளை ஏற்றுக் கொண்டுள்ளனர்.

இது நமக்கான பணியாகவும் நம் கண் முன்னே நிற்கிறது. எனவே நமது சமூகப்பணியின் தொடர்ச்சியாக நாம் இப்பணியினை ஏற்று ஒரிரு மாணவர்களைத் தேர்ந்தெடுத்து அவர்களது மேற்படிப்புக்கு உதவலாமே என்ற எண்ணம் தோன்றியது. நம் ஆர்குட் தமிழ்க் குழுமமான தமிழக அரசியல் குழுமம்( TNP) நண்பர்கள் சிலருடன் விவாதித்தபோது இதை மிகவும் வரவேற்றனர். இது தொடர்பாக த.நா.அரசியல் குழும நிறுவனர் நண்பர் கோபாலனைத் தொடர்பு கொண்டு கேட்டபொழுது அவருக்கும் இத்தகைய எண்ணம் இருப்பதாகக் கூறினர். மேலும், இதன் ஆரம்பமாக ஒரு மாணவன் மற்றும் ஒரு மாணவியைத் தேர்வு செய்து அவர்களது மேற்படிப்புக்கு உதவலாம் என்றும் யோசனை கூறியுள்ளார். அவ்வாறு நாம் உதவும் பட்சத்தில் ஒரு மாணவருக்கு வருடாந்திர கல்விக்கட்டணம், தேர்வுக்கட்டணம் மற்றும் இதர கட்டணங்கள் மற்றும் செலவுகளை நாம் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டுமென்பதோடு அவர்கள் தங்கள் படிப்பை முடிக்கும்வரைத் தொடர்ந்து உதவவெண்டும். சுருக்கமாகக் கூறவேண்டுமானால் நாம் தத்தெடுத்தவுடனேயே அவர்கள் “நமது பிள்ளைகள்” என்றாகிவிடுகின்றனர். எனவே, அவர்களுக்கு முழு உதவியும் செய்ய வேண்டும்.

ஈழத்திற்காக களப்பணியில் நம் தோழர்கள் சிலர் ஈடுபட்டிருக்கையில் கும்மிடிபூண்டி ஏதிலிகள் குடியிருப்பில் , இந்த ஆண்டில் மேல் நிலை பள்ளிப்படிப்பை முடித்தவர்கள் தங்களது மேற்ப்படிப்பை தொடர முடியாத நிலையில்( 150க்கும் மேற்பட்ட மாணவர்கள் ) இருப்பது தெரியவந்தது ., (கடந்த கல்வியாண்டுகளில் பள்ளிப்படிப்பை முடித்தவர்கள் நிறைய பேர் , படிப்பை தொடர முடியாத காரணத்தினால், கட்டட வேலைக்கும்,பெயிண்ட்ர் இன்னும் பலவகை கூலிவேலை பார்த்துக்கொண்டிருக்கின்றனர் ..,) அவர்களுக்கு எவ்வகையிலாவது உதவலாம் என்று பல தொண்டு நிறுவங்களை தொடர்பு கொண்டு அவர்களுக்கான உதவிகள் கோரப்பட்டுள்ளது .,

நாம் தேர்ந்தெடுத்த பிள்ளைகளின் விபரம்

புவனேசுவரி த/பெ சுப்ரமணியம் , வயது 17 , கும்மிடிபூண்டி.
BE கணினி அறிவியல்
மவுண்ட் சியோன் பொறியியல் கல்லூரி
திருமயம், புதுக்கோட்டை மாவட்டம்...


நிஜந்தன் த/பெ ரவி, வயது 18 , கும்மிடிபூண்டி
Bsc Bio tech
ஜெயா கலைக் கல்லூரி
திருநின்றவூர்
சென்னை.

இவர்களுக்கான கல்வி கட்டணம்
புவனேசுவரி
கல்லூரி ஆண்டு கட்டணம் ரூ 59,000/=
விடுதி கட்டணம் ரூ 32,000/=
மற்றும் இதர செலவுகள் அடிப்படை தேவைக்கேற்ப....

நிஜந்தன்
கல்லூரி ஆண்டு கட்டணம் ரூ 35,000/=
விடுதி கட்டணம் ரூ 32,000/=
மற்றும் இதர செலவுகள் அடிப்படை தேவைக்கேற்ப....
குறைந்தது ஆண்டுக்கு 1.5 லட்சம் தேவைப்படுகிறது. நான்கு ஆண்டுகள் என்றால் 6 லட்சம் ரூபாய். பெரியதொகைதான். ஆனால் நம்மில் பலர் ஒன்றாய் இணைந்தால் இது அவரவர் பங்குக்கு சிறு தொகையாகவே வரும். நாம் உறுதியாக நான்கு வருடமும் தொடர்ந்து செய்ய வேண்டும். இவ்வுதவியை தமிழக அரசியல் குழுமத்தின் மூலம் செய்யலாம் என்று முடிவெடுத்திருக்கிறோம்.

அதை ஒரு அரசு சாராத் தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனம் ஒன்றினைத் தொடங்கி அதன் மூலம் இது போன்ற உதவிகளைச் செய்யலாம் என்று எண்ணுகிறோம். அதைத் தொடங்க சில வரைமுறைகள் இருக்கின்றன. அவற்றுக்கு சிறிது கால அவகாசம் எடுக்கும்.

அதற்கு முன் கல்லூரிகள் திறக்க இன்னும் சிறிது நாட்களே இருப்பதால் தமிழக அரசியல் குழும நிர்வாகியான சக்திவேல் அவர்களின்( http://www.orkut.co.in/Main#Profile.aspx?uid=898104197585368552 ) வங்கிக் கணக்கு மூலம் முதலாவது தவணை உதவியைப் பெறலாம் என்று எண்ணுகிறோம். அவரது ஐசிஐசிஐ வங்கிக் கணக்கு விபரம் கீழே:

C Sakthivel
ICICI account no: 620401064769
Branch: Contonment Branch, Trichy

SWIFT CODE: ICICINBB

Bank code: 6204

மேலும் வரைவோலை, மற்றும் பணப்பட்டுவாடா அனுப்புபவர்கள் நண்பர் தயாளனின் விலாசத்திற்கு "C.Sakthivel" என்ற பெயரிலேயே அனுப்பலாம். அவரது விலாசம் கீழே

D. Dhayalan (தொடர்புக்கு : 9841150700)
B/GF, Kasi Arcade Annex-1
32/1, VOC Street
Kaikan Kuppam (Near Chennai Medical Center)
Valasaravakkam - Post
Chennai - 600087

தங்கள் மூலம் ஈழத்துச் சிறார்களின் கல்வி விளக்கேற்ற ஒரு உதவி அது சிறு துளியாய் இருந்தாலும், அவர்களுக்குப் பேருதவியாய் இருக்கும் என்று எதிர்பார்க்கிறோம்.

குறிப்பு:

கும்மிடிப் பூண்டி ஏதிலி முகாமில் இது போன்ற பலர் தங்கள் மேற்கல்விக் கனவுகளோடு, மண் சுமந்து கொண்டும், கலவை கலந்து கொண்டுமிருக்கிறார்கள். தங்களிடம் வைக்கும் வேண்டுகோள் இது தான். தங்களால் ஒரு மாணவனுக்கோ, அல்லது மாணவிக்கோ அவர்களது மேற்கல்விக்கான செலவை ஏற்றுக் கொள்ளும் வசதியும், பெரிய மனதும் இருந்தால் தாங்கள் கும்மிடிப்பூண்டி ஏதிலி முகாமைத் தொடர்பு கொள்ளலாம். என்னைத் தாங்கள் மின்னஞ்சலில் தொடர்பு கொண்டால் அதன் முகவரியும், தொலைபேசி எண்ணும் வாங்கித் தருகிறேன்.

"அன்னச்சத்திரம் ஆயிரம் கட்டல்
ஆலயம் பதினாயிரம் நாட்டல்
இன்ன யாவினும் புண்ணியங்கோடியாம்
ஏழை ஒருவனுக்கெழுத்தறிவித்தல்"

என்பார்கள். அதனைச் செயல் படுத்த ஒரு வாய்ப்பு நமக்குக் கிடைத்திருக்கிறது.
உதவி உயருவோம்..!!!!!

எதிர்பார்ப்பு கலந்த நன்றியுடன்


தமிழக அரசியல் குழுமம் சார்பாக

த.சுரேஷ்

பின் குறிப்பு:
இதைத் தங்கள் தோழர்களோடு பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்

இதைப் பற்றிய விவாதத்தினை காண http://www.orkut.com/Main#CommMsgs.aspx?cmm=7222740&tid=5357422439875434097&start=1
--
C.Sakthivel ( தொடர்புக்கு: 9843283778)
Research Scholar
School of Chemistry
Bharathidasan University
Tiruchirappalli-24, India
E-mail: skvchem@yahoo.com , skvchem@gmail.com

மிடில் பெர்த் அவஸ்தை

சில நாட்களுக்கு முன் மதுரைக்கு ஒரு திருமணத்திற்குச் சென்று வரவேண்டியிருந்தது. அதனால் ரயிலில் டிக்கெட் புக் செய்து மிடில் பெர்த் கிடைத்தது. பல நாட்கள் நான் ரயிலில் பயணம் செய்திருந்தாலும், மிடில் பெர்த்தில் பயணம் செய்ததே கிடையாது. அதிக தடவை அப்பர் பெர்த் அல்லது லோயர் பெர்த்தில் தான் பயணம் செய்திருக்கிறேன்.

இந்த முறை தான் மிடில் பெர்த். எல்லா பெர்த்திலும் சுகமானது அப்பர் பெர்த் பயணம் தான். யாருக்கும் சிரமமில்லாமல், சடக்கென்று ஏறி படக் கென்று படுத்துக் கொண்டு முகத்தில் ஒரு துண்டை மூடிக் கொண்டு தூக்கத்தைத் தழுவி விடலாம். லோயர் பெர்த்தைப் பொறுத்த வரை ஒரே சிரமம், நாம் பயணம் செய்யும் பெட்டியில் ஒரு பெரியவர் அல்லது பெரியம்மா இருந்தால் தான் வரும். அவர்களுக்கு அப்பர் பெர்த் புக் ஆகியிருக்கும்.யார்டா மாட்டுவார்கள் என்று பரிதாபமாய்க் காத்து இருப்பார்கள். வேறு வழியில்லாமல் அவர்களுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டியிருக்கும்.
ஆனால் இந்த மிடில் பெர்த் இருக்கே மிடில் பெர்த், ரொம்பக் கொடுமைங்க..!!!

அன்னிக்குத் தான் அதை அனுபவிக்கும் வாய்ப்பு கிடைச்சது.

மொத்தம் ஐந்து பேர் இருந்தோம். கிடைச்ச டிக்கெட்டில் 4 பேர் அருகருகேயும், ஒரே ஒருத்தர் அந்தக் கடைசியிலும் இடம் இருந்தது. சரி அங்கு இருப்பவர்களிடம் பேசி யாராவது ஒருத்தரை மாத்திடலாம் என்று திட்டமிட்டுப் போனோம். எங்களைத் தவிர ஒரே ஒரு அழகான பெண். மற்ற எல்லாரும் குடும்ப உறுப்பினர்கள். (3+3+சைடு பெர்த் 3=9 சீட்). குடும்ப உறுப்பினர்கள் மொத்தமாய் மறுத்து விடவே , வேற வழியே இல்லாமல், இருந்த அந்த ஒரே ஒரு அழகான பெண்ணைப் பரிதாபமாகப் பார்த்தோம். அவரும் நிலையை உணர்ந்து, no problem என்று கண்ணியமாக நாங்கள் சுட்டிக் காட்டிய இடத்தில் அமர்ந்து கொண்டார்.

அப்புறம் தான் தெரிந்தது, அந்தப் பெண் மிடில் பெர்த் என்று. அதற்குள் மற்ற நண்பர்கள் மற்ற இடங்களை ஆக்கிரமிக்க, மீதி இருந்த மிடில் பெர்த்தில் இடம் பெயர்ந்தேன். மெதுவாக பாம்பு போல் நெளிந்து உள்ளே நுழைந்த உடன் படுக்க வேண்டும். படுக்க மட்டுமே வேண்டும் உட்கார முடியாது. உட்கார்ந்தால் தலை மேலே முட்டும். சரி என்று படுத்துக் கொண்டேன். சற்று நேரத்தில் தண்ணீர் தாகம் எடுத்தது. எழுந்தேன். பட்டென்று ஒரு இடி தலையில். மேலிருந்த நண்பர் பார்த்து முறைத்தார். தண்ணீர் பாட்டிலை எடுத்து தூக்கிக் கூட முடியவில்லை. தண்ணீர் குடிக்க வேண்டி மிடில் பெர்த்தில் இருந்து கீழே இறங்க வேண்டியிருந்தது. பின் மறுபடியும் சைடில் ஏறி பாம்பு போல் ஊர்ந்து அப்பாடா என்று படுத்தேன். சற்று கண்ணயர்ந்து மெல்லக் காலை நீட்டிய ஐந்தாவது நிமிடம் ஒருவர் எக்ஸ்கியூஸ்மீ..!! காலைக் கொஞ்சம் உள்ள எடுங்க..!! என்று முரட்டுத்தனமாகக் காலை ஆட்டி என்னை எழுப்பி அன்பாய் வேண்டுகோள் விடுத்தார். அவ்வளவு தான் தூக்கம் காலி..!!! ஒரு ஐந்து நிமிடம் சீட்டை விட்டு இறங்கி பெட்டியின் இரண்டு பக்கமும் ஒரு நடை நடந்து விட்டு மறுபடியும் பாம்பானேன். இரண்டு கால்களையும் மடித்து சம்மணிட்டு உறங்குவது போல் மடித்தவாறே உறங்க ஆரம்பித்தேன். அதிகாலை 4 மணியிருக்கும். கீழ் பெர்த்தில் இருந்த பெரியவர்கள் இருவரும் எழுந்து விட்டனர். மிடில் பெர்த்தில் இருந்த என்னைத் த்ட்டி எழுப்பி, தம்பி நாங்க கொஞ்சம் உட்காரணும், பெர்த்தைக் கீழே இறக்குங்க என்றார்கள். நானும் பரிதாபமாய், சார் மணி இப்பத்தான் 4 ஆவுது. மதுரை வர இன்னும் இரண்டு , இரண்டரை மணிநேரம் இருக்கே சார்..!! என்றேன். இல்ல தம்பி நாங்க திண்டுக்கலில் இறங்கிடுவோம். அப்போதைக்கு எந்திரிக்க முடியாது, திண்டுக்கல் வந்தது நீங்க கீழ் பெர்த்ல படுத்துக்கங்க என்று ஆறுதலளித்து விட்டு அவர்கள் கதையைப் பேசத் தொடங்கினார்கள். சரி என்று விதியை நொந்த படி மெதுவாய்ச் சாய்ந்து உட்கார்ந்த படியே தூங்க ஆரம்பித்தேன். நானும் திண்டுக்கலில் இறங்கவேண்டியிருப்பதால் அவர்களின் ஆறுதல் வார்த்தை என்னிடம் பலிக்கவில்லை.
தூக்கமற்ற கண்களைக் கசக்கியவாறே சைடு பர்த்தைப் பார்த்தேன். எனக்குச் சிரிப்பு வந்தது. என் நண்பர்களில் என்னை விடச் சற்று தடித்த நண்பன், அதே மிடில் பெர்த்தில் (சைடு மிடில் பெர்த் நரகமுங்க..!!) இறங்க வழி தெரியாமல் தடுமாறிக் கொண்டிருந்தான்.

ஒரு வழியாக திண்டுக்கல் இறங்கி, வத்தலக் குண்டு வந்து, நண்பர் திருமணத்தில் கலந்து கொண்டேன். 5 நண்பர்களில் மூவர் கொடைக் கானல் செல்ல ஏற்கனவே திட்டமிட்டதால், மீதி இருவர் மட்டுமே மீண்டும் சென்னை திரும்ப வேண்டும். இரவு 7 மணிக்கு வண்டி. ஆறு மணிக்கு டிராவல் ஏஜெண்ட் எனது கைபேசியில் சீட்டுக்களை உறுதி செய்தார். 46 49 என்று.

சரி இப்போது செல்லும் போதாவது நிம்மதியாகத் தூங்கும் படி அப்பர் பெர்த் கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கையில் சென்றோம். வண்டியில் ஏறி எண்களைத் தேடிப் பார்த்தோம். இரண்டுமே................. மிடில் பெர்த்...!!

மோதலில் விழுந்தேன் மூன்றாம் பாகம்

அப்ரூவல் மறுநாள் மதியம் 3 மணிக்குத்தான் வந்தது. ஆனால் ஒரு லட்சத்துக்கு அனுப்பிய அப்ரூவலுக்கு வெறும் ஐம்பதாயிரம் தான் அனுமதி கிடைத்தது. உடனே அறுவை சிகிச்சைக்கு மருத்துவர் நேரம் குறித்தார்.

இரவு ஒன்பது மணிக்கு அறுவை சிகிச்சை அரங்கிற்கு( அதாங்க ஆப்ரேஷன் தியேட்டர்) அழைத்துச் செல்லப் பட்டேன். கை நரம்பில் ஒரு ட்யூப் செருகி அதில் ஒரு ஊசியை நுழைத்தார், அடுத்த நொடியே அரை மயக்க நிலைக்குச் சென்றேன். ஏதோ நடக்கிறது என்பது மட்டும் தெரிகிறது. ஆனால் உணர்ச்சியற்ற நிலை. சற்று நேரத்தில் முற்றிலும் மயக்கமடைந்தேன். மறுபடி கண் விழித்த போது, எதோ சக்கரக் கட்டிலில் அழைத்துச் செல்லப் பட்டுக் கொண்டிருந்தேன். அப்போது சுற்றிலும் நண்பர்கள் , அம்மா, மாமா எல்லோரும் நிற்பது போன்ற ஒரு நிழலுருவாய்த் தோன்றியது. ஆனாலும் முழு நினைவாய்த் தெரியவில்லை. ஒரு முழுதும் குளிரூட்டப்பட்ட பெரிய அறையின் ஒரு மூலையில் இருக்கும் படுக்கைக்கு அழைத்துச் செல்லப் பட்டேன்

மோதலில் விழுந்தேன் (அ) மருத்துவமனை பயங்கரங்கள் பகுதி 3

எக்ஸ்ரே படத்தைப் பார்த்து விட்டு அந்த மருத்துவர் மெல்ல ஆரம்பித்தார் என் பெயரை விசாரித்து விட்டு " சுரேஷ், உங்களது வலது தோளில் எலும்பு சற்று விலகியிருக்கிறது, மேலும் உங்களது வலது கையில் முறிவு ஏற்பட்டு இருக்கிறது. எனவே Plate வைக்க வேண்டும். கிட்டத்தட்ட ஐம்பதாயிரம் ருபாய் வரை ஆகும். உங்களிடம் மெடிக்ளெய்ம் இருக்கிறதா என்று கேட்டார். இருக்கிறது என்று நான் சொன்னது தான் தாமதம். இந்த ஆபரேஷன் சற்று பெக்குலியர் கிட்டத்தட்ட 75 ஆயிரம் வரை ஆகும் என்று பல்டிஅடித்தார்.

அந்த மருத்துவமனை திநகரின் மையப் பகுதியில், பேருந்து நிலையத்துக்கு வெகு அருகில் இருந்தது. சரி என்று என்னுடைய நண்பர்கள் சிலரிடம் ஆலோசனை கேட்டு, கத்திப்பாரா அருகில் இருக்கும் அந்தப் பிரபல மருத்துவமனையை நோக்கிச் சென்றேன். ( என் நண்பரின் வண்டியின் பின் சீட்டில் அமர்ந்து தான்)

அங்கு நுழைந்த உடனேயே, கைக் கட்டைப் பார்த்தார்கள். அதுவரை நான் கழற்ற மறந்து போய், என் சட்டையிலேயே தொங்கிய ரிலையன்ஸ் அடையாள அட்டையைப் பார்த்தார்கள். முடிவு செய்து விட்டார்கள். இன்னிக்கு ஒரு நல்ல பார்ட்டி சிக்கிருக்கான் டா என்று,,!!!

இது ஏதுமறியாத நான், பின்னப் பட்ட வலைக்குள் மெதுவாய் நுழைய ஆரம்பித்தேன்.

தலைமை மருத்துவர் என் கை நிலையைப் பார்த்தார். தி.நகர் மருத்துவமனையில் எடுக்கப் பட்ட எக்ஸ்ரேயைப் பார்த்தார். தி.நகரில் கேட்கப் பட்ட அதே கேள்வி,
மெடிக்ளெய்ம் இருக்கிறதா?

இருக்கிறது என்ற வார்த்தை சொல்லி முடிக்கப் படுவதற்குள் நான் வீல் சேரில் ஏற்றப் பட்டேன். எதுக்குங்க, எனக்கு கையில் தான் அடி எதுக்கு வீல் சேரெல்லாம், நான் நடந்தே வரேன் என்றதற்கு, நானே கவனிக்காத, என் கால்சட்டைக் கிழிசலைக் காண்பித்தார்கள். அந்த இடத்திலும் அடி பட்டிருக்கிறது அதையும் எக்ஸ்ரே எடுக்க வேண்டும் என்றார்கள்.

இதற்கு நடுவே எனது மெடிக்ளெய்ம் கார்டை ஒருவர் வாங்கிச் சென்றார். அப்ளிகேஷன் எல்லாம் எழுதி முடித்தார். வலது கையில் சிரமப் பட்டுக் கையெழுத்திட்டதும், செலவு ஒரு இலட்சம் வரையில் ஆகும் என்று சற்றும் முகத்தில் உணர்ச்சியின்றிச் சொன்னார். என்னது ஒரு இலட்சமா, என்னங்க, இது வெறும் ஃப்ராக்சர் தானே, ஒரு இலட்சத்துக்கு என்ன செலவு என்று கேட்டது, உங்களுக்கு வைக்கப் போகும் மெட்டலின் தரம், அது இது என்று ஒரு கதை சொன்னார்கள். மொத்தத்தில் எனது பாலிஸி மொத்தத் தொகையான ஒரு இலட்சத்துக்கும் குறி வைத்து விட்டார்கள் என்று புரிந்து கொண்டேன். ஆரம்ப கட்ட மருந்துகள் கொடுத்து விட்டு, என்னைப் படுக்கையில் படுக்கவிட்டார்கள். என்னிடம் ஃபாரம் எழுதிச் சென்றவர் வந்தார். இன்னும் அப்ரூவல் வரலை. ஆனால் பரவாயில்லை வந்துடும். நம்ம ஆபரேஷன் பண்ணலாம்னு டாக்டர் சொல்லிட்டார்னு சொன்னார்.
எனக்கு திடுக் என்றது. சரி ஆபரேஷன் பண்ணுங்க, ஆனா ஒன்னு எங்கிட்ட சல்லிக் காசு கிடையாது, நீங்க அறுவை சிகிச்சை முடித்ததும், மெடிக்ளெய்ம் அப்ரூவல் வரலைன்னா, நான் ஒன்றும் செய்ய முடியாது என்று சொன்னேன். உடனே அவர் தலைமை மருத்துவருடன் பேசிவிட்டு வருகிறேன் என்று வெளியில் சென்றார். ஒரு அரைமணிநேரம் இருக்கும் தலைமை மருத்துவர் ரவுண்ட்ஸ் வந்தார்(என்னை மட்டும் பார்க்க :) ) சுரேஷ் ஒன்னும் கவலைப் படாதீங்க, அப்ரூவல் வந்துடும், ஆபரேஷன் செய்துடலாம் என்றார். நானும் அப்ரூவல் வரலைன்னா என்ன செய்றது டாக்டர்னு கேட்டேன். உடனே சரி இன்று இரவு ஆபரேஷன் வைத்துக் கொள்ளலாம் அதற்குள் அப்ரூவல் வரட்டும் என்று சற்று ஏமாற்றமாய்ச் சென்றார். இரவு பத்து மணி வரை அப்ரூவல் வரவே இல்லை

மோதலில் விழுந்தேன் 2 (அல்லது) மருத்துவமனை பயங்கரங்கள்.

வலக்கையைத் தூக்கவே முடியவில்லை. மூன்று மாதங்களுக்கு முன் தான் இடது தோளில் ஏற்பட்ட சிறு முறிவு சரியாகி இருபது நாட்களாகத்தான் வண்டி ஓட்ட ஆரம்பித்திருந்தேன். இப்போது வலது கை...!!!

சுற்று வட்டாரத்தில் யாரும் இல்லை. எனது அலைபேசியை எடுத்துப் பேசலாம் என்றால், அது விழுந்த அதிர்ச்சியில் செயலிழந்து இருந்தது. பாழாய்ப் போன இந்த அலைபேசிகளால், எப்போதும் நினைவிலிருக்கும் எண்களெல்லாம் இப்போது நினைவுக்கே வருவதில்லை. பின்னர் ஒரு ஓரமாய் ஃபிளாட்பார்மில் அமர்ந்து இடது கையால், அலைபேசியைக் கழற்றி, பேட்டரியை வெளியில் எடுத்து மீண்டும் இணைத்து இயக்கினேன். நல்ல வேளை உடனே இணைப்பு கிடைத்தது. என் நெருங்கிய நண்பர் சங்கர் என்பவருக்கும், உடன் வேலை பார்க்கும் கணேஷ் என்ற நண்பருக்கும் அலைபேசியில் அழைத்து உடனே வரச் சொன்னேன். கண்டிப்பாகத் தெரிந்தது. எதோ எலும்பு முறிவு நிச்சயம் அது தோளிலா அல்லது மேல் கையிலா என்ற குழப்பம் மட்டுமே..!!!

அய்யோ மறுபடி மருத்துவமனையாஆஆஆ என்று மனது கேள்விகள் கேட்கத் தொடங்கியது...!!!

நண்பர் வந்தவுடன் அவரோடு அவரது வாகனத்திலேறி அருகில் இருக்கும் தி.நகரில் இருக்கும் ஒரு பிரபல தனியார் மருத்துவமனைக்குச் சென்றோம்..!!!

அங்கு ஆரம்ப கட்டப் பரிசோதனைகள் முடிந்து எலும்பு முறிவை மருத்துவர் உறுதி செய்தார்.

அங்குதான் பிரச்னைகளின் பூதாகரம் ஆரம்பித்தது...!!!! மெடிக்ளெய்ம் இன்ஸ்யூரன்ஸ் என்ற வடிவில்

தொடரும்

மோதலில் விழுந்தேன் 1 (அல்லது ) மருத்துவமனை பயங்கரங்கள் :)

நம்ம கலைஞர் தான் தினசரி தனது மருத்துவமனை அனுபவங்களை எழுதி தினகரனில் வெளிட்டு வருகிறார். சரி..!!!! நம்மளும் நம்ம மருத்துவமனை அனுபவங்களை வெளியிடுவோமேன்னு ஒரு ஃபீலிங்.

அதான் இப்போ என்னுடைய மருத்துவமனை அனுபவங்கள்.

முதலில்.....!!!!!!!!!!!!!!!!!

அந்த நாள்...............!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! அக்டோபர் 2 காந்தி ஜெயந்தி...!!! என்னுடைய ரிலையன்ஸ் ஃப்ரெஷ் ஸ்டோரில் இரவு 7 மணிக்கு , திடீர்னு ஒரு ஆடிட்டர் வந்தார். கணக்கு வழக்குகளைப் பார்வையிட...!! சரின்னு பார்வையிடுங்கன்னு ஆரம்பித்த விடயம் போய்க்கிட்டே இருந்தது.............!!!!!!!!!!!!!! வேலை முடியும் போது நள்ளிரவு 2:30 மணி....!! சரின்னு வண்டியை (ஹீரோ ஹோண்டா சிடி டீலக்ஸ்) வீட்டுக்கு விரட்டினேன். சரியான தூக்கம்...!!! காலை 6 மணியிருக்கும்....!!! எனது மேலாளரிடமிருந்து அலைபேசி அழைப்பு..!!! சுரேஷ் 9 மணிக்கு மயிலாப்பூர் HOல மீட்டிங்..!! ஷார்ப்பா வந்துடுன்னு...!!!

நமக்கு தூக்கம் போச்சு...!! நான் வந்து படுத்ததே 3:30 மணிக்கு, இரண்டரை மணிநேரத்தில் அழைப்பு வந்த வுடன், கடமையைக் காரணம் காட்டி தூக்கத்தைத் தொலைத்தேன்.

எல்லாவேலைகளையும் முடித்து விட்டு, எனது ரிலையன்ஸ் ஃப்ரெஷ் நிறுவனம் சென்று, தேவையான ஆவணங்களை எடுத்துக் கொண்டு, ரிலையன்ஸின் தலைமை அலுவலகம் மயிலாப்பூர் நோக்கி எனது பைக்கில் புறப்பட்டேன்.............!!!!!!!!! மணி 8:40 AM.


மெதுவாக பரங்கிமலை ரெயில் நிறுத்தம் வந்து, இடப்புறம் திரும்பி, கிண்டி ஜி.எஸ்.டி சாலையில் திரும்பி, கிண்டி கத்திப்பாரா சந்திப்பு வந்து கிண்டி வழியாக அண்ணாசாலையில் என் பயணம் ஆரம்பித்தது. ஒரு ஐந்தே நிமிடத்தில் கிண்டி ரெயில்வே மேம்பாலம் வந்தது. அதில் எனது வண்டியைச் சற்று வேகமாக செலுத்தினேன். பாலம் இறங்கும் இடத்தில் இரண்டு நல்ல நண்பர்கள் சாலையைக் கடக்கும் நோக்கோடு, பாதைப் பிரிப்பான்(Divider) நின்று கொண்டிருந்தார்கள். சாலையைக் கடக்க முன் வருவதும், பின் மீண்டும் டிவைடரிடம் செல்வது, திருப்பிக் கடக்க முயற்சிப்பது என்றவாறே நின்று கொண்டிருந்தனர். நான் அவர்களைச் சரியாக கவனிக்காதது தான் எனது விபத்து நிலைக்குக் காரணமாகவும் இருக்கலாம்.

பாலத்தின் இறக்கத்தில், புவீயீர்ப்பு விசையின் காரணமோ, என் விதியின் காரணமோ எனது வண்டி சற்றே வேகத்துடன் இறங்கியது. அந்த நேரத்தில் மேற்சொன்ன நண்பர்கள் இருபுறமும் வாகனங்கள் வருவதை கவனியாமல், அதுவும் நான் சற்று வேகத்துடன் வருவதை அறியாமல் சட்டென்று சாலையைக் கடக்க முற்பட்டனர். கடைசி விநாடிகளில் அவர்கள் சாலையைக் கடப்பதை அறிந்து உடனே வண்டியை நிறுத்துவதற்காக இரண்டு ஃப்ரேக்குகளையும் ஒருசேரப் பிடித்தேன். விதி அங்கு தான் விளையாடியது...!!!!!!!!! வண்டி சரேலேனச் சாய்ந்து, டிவைடரின் சிமெண்ட் பகுதிக்கு இழுத்துச் சென்றது..!!! கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில், அந்த சிமெண்ட் டிவைடரின் கற் கட்டிடத்தில் எனது வண்டியோடு சேர்ந்து மோதினே. கற்பகுதியில் எனது தோற்பட்டை பளீரென மோதியது.........!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

உயிர் போகும் வலி..!!!! சாலையைக் கடந்த நண்பர்கள், இந்த விபத்தைக் கண்டவுடன் பறந்தோடிப் போயினர்......!!!!!!!!!!! போக்குவரத்துப் போலிசாரின் உதவியுடன் வண்டியை ஓரமாக நிறுத்தி, பின் பார்த்தால் வலது தோளில் உயிர் போகும் வ்லி....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


தொடரும்

தமிழ் சினிமாக் காமெடிங்ணா

தமிழ் சினிமாவுல நம்ம டாக்டர் விஜய் அளவுக்கு காமெடியா நடிக்கறவங்க யாருமில்லிங்ணா..!!! என்னடா இப்படிச் சொல்றேன்னு பாக்காதிங்ணா..!!

நம்ம கில்லி படம் வந்துச்சுங்களா..!!!?? நானும் எதாச்சும் கில்லி தாண்டு விளையாட்டு காமிய்ப்பாங்கன்னு பார்த்தேனுங்ணா..!!! ஆனா கபடி தானுங்ணா காமிக்கறாங்க..!!!

அதை விடுங்க...!!!!! அப்புறம் போக்கிரின்னு ஒரு படம் வந்துச்சுங்ணா...!! அதுல கூட ஹீரோ போலிஸா வருவாருன்னு சொன்னாங்ணா..!!

பார்த்தா யாரோ வாட்சுமேன் மாதிரில்ல கடைசியில் காமிக்றாங்ணா. நான் ரொம்ப நொந்துட்டேனுங்ணா.... ....!!!! ஆமாங்ணா...!!

மெய்யாலுமேங்ணா..!! அவரைப் பாத்தா போலீசுன்னு யாராச்சும் சொல்லுவாங்களாண்ணா???

அப்புறமுங்ணா அழகிய தமிழ் மகன் அப்படின்னு ஒரு படம் வந்துச்சுங்ணா...!!! நீங்க கூட பார்த்துருப்பிங்களே..!! அய்யோ..!! பாக்கலீங்களா..??? தப்பிச்சுட்டீங்கணா..!!!அதுலங்ணா அழகிய தமிழ் மகன் யாரு, யாருன்னு படம் முடியற வரைக்கும் தேடிப் பார்த்துட்டேனுங்ணா..!!! ஒருத்தரையும் காணோங்ணா..!! உங்களுக்காச்சும் தெரியுமான்னு கேக்கலாமுன்னு பார்த்தா நீங்க பாக்கலேன்னுட்டீங்கோ..!!!என்ன பண்றது நாம பெற்ற துன்பம், வையகத்துக்கு கிடக்காமப் போயிருச்சுன்னு என்ற மனசை ஆறுதல் படுத்திக்கிட்டேனுங்க...!!

இதெல்லாம் பரவால்லீங்ணா ..!!! லேட்டஸ்டா குருவி...!!!!!!!!, குருவி...!!! ன்னு ஒரு படம் வந்துச்சுங்ணா..!!! எதாச்சும் எங்கயாச்சும் உருவியாச்சும் படம் எடுத்துருப்பாங்கன்னு ஒரு நப்பாசையில் போயிட்டேனுங்க..!! குருவி படம் பார்க்க மக்களையே காணோமுங்ணா..!! சரி கெரவம் மக்களைக் காணோம், வேற யாராச்சும் ஸாரிங்ணா எதாச்சும் வருமான்னு பார்த்தேனுங்க....!!! நம்ம குருவியைப் பார்க்க ஒரு ஈ, காக்கா..!!!! கூட வரலீங்ணா..!!!!

அண்ணா ஒன்னு சொல்லிக்கிறேனுங்க..!! நான் சத்தியமா டாக்டர் விஜயைக் கிண்டல் பண்ணலீங்ணா...!!!!

உண்மையச் சொன்னேனுங்கோ..!! அம்புட்டுத்தேன்...!!!

இறுதிசவம் விழுவதற்குள்ளாவது

இந்தக் கட்டுரையை இணையத்தில் படித்திருக்கலாம். உங்களுக்கு மின்னஞ்சலில் கூட வந்திருக்கலாம். இருந்தாலும் என் ஆற்றாமையின் காரணமாகவே இதை மீண்டும் பதிகிறேன். ஈழத்தின் சகோதரிகளின் அழுகுரல் கேட்டுக் கொண்டே இருக்கும் இந்நேரத்தில், உணர்வற்ற மக்களில் சிலராவது இதைப் பார்த்துப் புரிந்து கொண்டார்கள் ஆனால் எனக்கு மகிழ்ச்சி...!! மனதைத் திடப் படுத்திக் கொண்டு படிக்கத் தயாராகுங்கள்...!!!!

அப்பாவையும் அக்கம் பக்க உறவுகளையும் காவு வாங்கிய சிங்கள ராணு வத்துக்கு எடுபிடி வேலைகள் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறேன். பாது காப்பு வளையம் என்கிற பெயரில் என் போன்றவர்களைப் பாடாகப் படுத்துகிறார்கள் ராணுவத்தினர். கொஞ்சம் அழகாகப் பிறந்த பாவத் துக்காக, நினைக்கும்போதெல்லாம் குதறப்பட்ட என் தோழி, இப்போது சித்தப்பிரமை பிடித்துக் கிடக்கிறாள். ஆனா லும், ஆடை கிழிக்கும் வேலை மிச்சமென நினைத்து பிரமை பிடித்தவளையும் பிறாண் டுகிறது ராணுவம்!''

-மனிதநேயமுள்ள மருத்துவர் ஒருவர் மூலமாக வெடித் திருக்கும் ஈழப்பெண்ணின்குரல்

, நெஞ்சையே நொறுக்கிப் போடுகிறது. ராணுவத்தை நம்பிப்போன அப்பாவித் தமிழ் மக்களின் மொத்த நிலைமையும் விவரமாகச் சொல்லி அதிர வைக்கிறார்கள் கொழும்பில் இருக்கும் பத்திரிகையாளர் சிலர்.

'புலிகளுடனான போரை நடத்தும்போதெல்லாம் ராணுவம் போடும் வெறியாட்டங்களைத் தமிழ் மக்கள் நன்றாகத் தெரிந்து வைத்திருக்கிறார்கள். அதனால்தான் ராணுவத் தரப்பினர், எவ்வளவோ வற்புறுத்தியும் தமிழ் மக்கள் பாதுகாக்கப்பட்ட வளையப் பகுதிக்குச் செல்லவில்லை. இந்தக் கடுப்பில் கொத்து குண்டுகளையும் பாஸ்பரஸ் குண்டுகளையும் வீசி, மக்களை உயிர் பயத்தில் ஓடவைத்தது ராணுவம்.

இதனால் வேறு வழியில்லாமல் ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் ராணுவத்தின் முகாம்களுக்கு வந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். சோதனை முடிந்து அனுப்பப்படுபவர்களை பெண்கள், குழந்தைகள், ஆண்கள் என்று பிரிக்கிறார்கள். ஆண்களை யும், பெண்களையும் இலங்கை அரசுக்கு ஆதரவாக மாறிக்கிடக்கும் தமிழ் தலைவர்கள் சிலருடைய ஆதரவாளர்கள் விசாரிக்கிறார்கள். சந்தேகப்படும்படி அவர்கள் யாரையெல்லாம் குறித்துத் காட்டுகிறார்களோ... அவர்களுக்கெல்லாம் அடுத்த சில நிமிடங் களிலேயே முடிவு கட்டுகிறது ராணுவம்.

மக்களோடு மக்களாகப் புலிகள் ஊடுருவி கிளிநொச்சி, யாழ்ப்பாணப் பகுதிகளில் மரப்பொந்து களிலும் மண்ணுக்குள்ளும் புதைக்கப்பட்டிருக்கும் ஆயுதங்கள் மூலமாக ராணுவம் மற்றும் சிங்கள அரசில் இருக்கும் முக்கிய ஆட்களைக் கொன்றுவிடுவார்களோ என்கிற அச்சத்தில்தான் தங்களுக்கு ஆதரவாகச் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் தமிழ்த் தலைவர்களை இந்த ஆராய்ச்சி வேலையில் இறக்கியிருக்கிறது ராணுவத் தரப்பு. இளைஞர்கள் எந்த விசாரணையும் இன்றியே ரகசிய இடங்களுக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டு அழிக்கப்படுகிறார்கள். இளம்பெண்களின் நிலையைச் சொல்ல வேண்டியதே இல்லை. ராணுவத்தின் வல்லுறவுக்கு உடன்படாமல் வீம்பு காட்டும் பெண்கள் மீது காட்டுமிராண்டித்தனமான தாக்குதல்நடத்தப்படுகிறது. அவர்களை சிறுநீர் கழிக்கக்கூட அனுமதிக்காமல் நடத்தப்படும் சித்ரவதைகளை ராணுவத்தில் இருக்கும் ஒன்றிரண்டு நேர்மையான அதிகாரிகளே மீடியாக்களிடம் சொல்லி வருந்தி இருக்கிறார்கள்.
இதற்கிடையில், தமிழ்ப் பெண்களை வற்புறுத்திப் புணர்வதைக்கூட இரக்கமேயில்லாமல் வீடியோ பதிவும் செய்கிறார்கள். இத்தகைய வீடியோ பதிவுகள் யாருக்கு எதற்காக அனுப்பி வைக்கப்படுகின்றன என்பது மட்டும் புரியாத புதிராக இருக்கிறது. ராணுவ வீரர்கள் செய் வதைக் காட்டிலும், தமிழ்ப் பெண் களைப் பெரிய அளவில் சித்ரவதை செய்வது ராணுவத்தின் உளவுத் துறையில் இருக்கும் சிலர்தான்.

அவர்கள் தங்கள் முகாம்களில் எடுபிடி வேலைகள் செய்யவும், விரும்பும்போதெல்லாம் இச்சை களைத் தீர்த்துக்கொள்ளவும் இளம்பெண்களைப் பயன் படுத்துகிறார்கள். உளவுத் துறையின் வெறியாட்டத்துக்கு இரையாகி, பலியான பெண்களில் பலரும் எரிக்கப்பட்டு விடுகிறார்கள்.



உலக நாடுகளிடம், 'எங்களை நம்பி வந்த மக்களுக்குத் தரமான உணவும் மருந்துப் பொருட்களும் வழங்குகிறோம்!' என்று சொல்லும் சிங்கள அதிகாரிகள், உண்மையில் வெறித்தனத்தைத் தவிர, வேறெதையும் தமிழ் மக்களிடம் காட்டவில்லை. இத்தகைய கொடுமைகளை ராணுவம் செய்வது பற்றி சிங்கள மக்களுக்குக்கூடத் தெரியாது. மருத்துவர்கள் மற்றும் செஞ்சிலுவை சங்கத்தினர் மூலமாக வெளிவந்திருக்கும் இத்தகைய கொடூரங்கள், இரக்கமுள்ள சிங்கள மக்களிடமும் அதிர்ச்சியை உண்டாக்கி இருக் கிறது!'' என்கிற கொழும்பு பத்திரிகையாளர்கள்,

''தற்காலிக விடுப்பிலிருக்கும் ராணுவ வீரர்கள், இளம் பெண்களின் கற்பைச் சூறையாடி, அவர்களின் உறுப்புகளை அறுத்து எறியும் அவலமும் நடக்கிறது. வவுனியா மற்றும் விசுவமடு பகுதிகளில் இருக்கும் இடைத் தங்கல் முகாம்களில் தமிழ்ப் பெண்கள் எந்தளவுக்கு சித்ரவதை செய்யப்படுகிறார்கள் என்று நேர்மையான ராணுவ அதிகாரிகளே எங்களிடம் சொல்கிறார்கள். ஐ.நா-வின் பிரதிநிதியாக அந்த இடைத் தங்கல் முகாம்களுக்கு வந்த ஜான் கோல்ம்ஸின் கவனத்துக்கு அத்தகைய கொடூரங்கள் கொண்டு செல்லப்பட்டும், இலங்கையின் நிவாரண அமைச்சரான ரிஷாட், அதை திசைதிருப்பி, மக்களுக்கு இழைக்கப்படும் கொடுமைகளை மறைத்துவிட்டார்...'' என்றார்கள்.

இதற்கிடையில், இந்திய பிரதமருக்கு ஈழப்பெண்களின் பரிதாபகரமான நிலை குறித்து தமிழ் தேசிய கூட்ட மைப்பைச் சேர்ந்த எம்.பி. ஒருவர் அவசரக் கடிதம் எழுதி யிருக்கிறார். அதில், ''வவுனியா மருத்துவமனையில் தமிழ் கர்ப்பிணிகளை வற்புறுத்திக் கருவைக் கலைக்கிறார்கள். இத்தகைய கொடுமைகளை அரங்கேற்றச் சொல்லி மருத்து வர்களையும் ராணுவம் மிரட்டுகிறது. மொத்தத்தில், தமிழ்ப் பெண்களைக் குறிவைத்து ராணுவம் நடத்தும் வெறியாட்டம், ஹிட்லர் காலத்தில்கூட நடக்காதது!'' என்று சொல்லவொண்ணா வேதனையோடு கலங்கி யிருக்கிறார்.

இறுதி சவம் விழுவதற்குள்ளாவது உலகத்தின் இரக்கப்பார்வை ஈழத்தின் பக்கம் விழுமா?

இந்தக் கட்டுரையைப் படித்த மாத்திரத்தில் மனிதனாய்ப் பிறந்த ஒவ்வொருவருடைய இதயமும் துடித்திருக்கும். அதுவும் தமிழனாய்ப் பிறந்த ஒரே காரணத்துக்காக இனப் படுகொலை நடக்கும் இடங்களைப் பற்றிய படங்களும் , கட்டுரைகளும் , காணொளிப் படங்களும் வந்தும் இன்றைய தமிழக அரசியல்வாதிகள் பல்ர் அதை வியாபாரமாக்குவதிலேயே குறியாய் இருக்கின்ற அவல நிலை தான் உச்ச பட்சக் கொடுமை..!!

முத்துககுமார் முதலான இளைஞர்கள் தீக்குளித்து மாண்டாலும், மாணவர்கள் முதல் வழக்குரைஞர்கள் வரை ஒவ்வொருவரும் தங்களால் இயன்ற போராட்டத்தைத் தொட்ர்ந்து நடத்திய வண்ணம் இருந்தாலும், இன்றைய மாநில, மத்திய அரசுகள் வாளாவிருக்கின்றன்.

தேர்தல் அறிவிப்பு வந்த உடனேயே காங்கிரஸிக்கு கூஜா தூக்கும் புதிய தேர்தல் கமிஷனரின் ஆணைப் படி, ஈழப் பிரச்னை பற்றிப் பேசக் கூடாது என்று அறிவிப்பு வருகிறது.

மும்பை குண்டு வெடிப்பு பற்றிப் பேசக் கூடாது என்று தேர்தல் கமிஷன் அறிவித்ததா என்று தெரியவில்லை.

இதெற்கெல்லாம் ஒரே வழி ஆட்சி மாற்றமே. தென்னை மரத்தில் தேள் கொட்டினால் பனை மரத்தில் நெறி கட்டும் என்பார்கள். அது போல் இந்தியாவில் நடக்கப்போகும் ஆட்சி மாற்றமே, சிங்களப் பேரினவாத ஆதிக்கத்தை அழிக்க உதவ வேண்டும். அது காங்கிரஸ் அரசுக்கு சம்மட்டி அடியாக வேண்டும் .

மௌனப் புரட்சியாய் வரும் தேர்தலை நம் தமிழக மக்கள் உருவாக்க வேண்டும். காங்கிரஸ் மற்றும் அதன் தோழமைக் கட்சிகள் ஓரிடத்தில் கூட வெற்றி பெறாமல் மண் கவ்வச் செய்ய வேண்டும்.

இது தான் இது நாள் வரை எந்தப் போராட்டங்களிலும் ஈடுபடாமல், ஆனால் உதவி செய்ய வேண்டும் என்ற மனப்பான்மை உள்ள தமிழகச் சகோதர, சகோதரிகள் செய்யவேண்டியது......!!!!!!!!!!!!!!!!!!

i

என்னா அடி..???

இன்னிக்கு இந்தியா நியூசிலாந்து போட்டியை யாரு மறக்கறாங்களோ இல்லியோ, நியூசிலாந்து வீரர்கள் ஆயுளுக்கும் மறக்க மாட்டாங்க...!!!! என்னா அடி..!!! வீரேந்திர சேவக் ஆடிய ஆட்டம் இருக்கே, கொக்கமக்கா என்னமா போட்டு தாக்கினாப்ல்..!! பய புள்ளை கொஞ்சம் கூட இரக்கமில்லாம நியூசிலாந்து பயபுள்ளைகளை கொன்டெடுந்து, பென்டெடுத்து, பெடலடுத்துப் புட்டாப்ல..!!!!!

2 நாள் முன்னாடித் தான் நம்ம ஓல்ட் ஈரோ டெண்டுல்கர், திடீர்னு ரஜினி சந்திரமுகி ஹிட் குடுத்த மாதிரி, பழைய ஆட்டத்தை ஆடி அடங்கினாப்ல..!! அதுக்குள்ள இந்த சேவக் பய வெளுத்து வாங்கிட்டாப்ல.

நம்ம ஓட்டேரி நரி ஸாரிங்க வெட்டோரிக்கு நேரஞ்சரியில்ல போல...!!! மாறி மாறி இந்திய அணி அடிக்கற அடிக்கு, பெத்த புள்ளையைப் பாக்கற சந்தோசம் கூட முழுமையடையாமப் போச்சு. என்ன ஆச்சுப்பா இந்திய அணிக்கு..?? சோனி டீமா இருந்த அணி டோனி டீமா மாறினதும் வெற்றி குமியுதேப்பா..??


என்னடா இம்புட்டு நாளா, இந்திய அரசியல், ஈழப் பிரச்னை, கலைஞர், செயலலிதான்னு பேசிட்டு இருந்த பய, இந்த வீணாப் போன கிரிக்கெட்டைப் பத்திப் பேசறானேன்னு நம்ம பிளாக்கீஸ் எல்லாம் பாக்கறாங்க்ன்னு தெரியும்..!! இன்னா பண்றது..?? இன்னிக்கு நாயடி அடிச்ச சேவக்கை ஒரு ரசிகனாய்ப் பாராட்ட இந்த பக்கத்தை ஒரு சாக்கா வெச்சுகிட்டேன் அம்புட்டுத்தான்.

இன்னும் எத்தனை காலம் தான் ஏமாறுவார் இந்த நாட்டிலே

ஈழத்தில் நடக்கும் படுகொலைகளை விட, இந்தத் தமிழ்நாட்டில் அரசியல் வியாபாரிகளான, அதிமுக, திமுக கூட்டங்கள் நடத்தும் ஜனநாயகப் படுகொலை நாடகங்கள் உச்சத்தை அடைந்து வருகின்றன.

ராமச்சந்திராவில் படுத்துக் கொண்டே ஒரு புதுப் பேரவையை ஆரம்பித்துத் தனி ஆவர்த்தனம் நடத்தினார் கலைஞர். ஒரு நாளும் இல்லாத திருநாளாய் ஈழத் தமிழர் துயரம் துடைக்க உண்ணாவிரதமிருக்கிறார் ஜெயலலிதா. எல்லாம் தேர்தல் என்னும் சாத்தான் செய்யும் வேலை.

போர் நடக்கும் போது பொதுமக்கள் இறப்பது சாதாரண விஷய்ம் தான் என்று பேசிய அம்மையாருக்குத் திடீரென ஈழத்தமிழர் மீது பாசம் பொத்துக் கொண்டு வந்த காரணமென்ன?? எதிரிக்கு எதிரி நண்பன் என்ற முறைப்படி ஈழத்தமிழரைக் கொல்லும் வேலைக்கு விளக்குப் பிடித்துக் காட்டிக் கொண்டிருக்கும் மத்திய அரசுக்கு, சாமரம் வீசும் கலைஞரை எதிர்ப்பதற்காக உருவான தீடீர் ஈழப் பாசம்.
தமிழினத் தலைவர் என்று அழைத்துக் கொள்பவரே ஈழ விஷயத்தில் வாளாவிருக்கின்றார். பதவி என்ற உணர்வு, தமிழுணர்வை அடித்துச் சாப்பிட்டு விட்டது. ஸ்பெக்ட்ரம் க்தைகளால், இன உணர்வு மரத்துப் போய் விட்டது.

என் சகோதரர்கள் அங்கே அடிபட்டுக்கொண்டும், மிதிபட்டுக் கொண்டும் சாகக் கிடக்கிறார்கள். அந்த உணர்வை வைத்துக் கொண்டு இங்கு அரசியல் நடத்திக் காசு பார்க்கும் கூட்டமாகத்தான் தமிழக அரசியல் வியாதிகள் செயல் பட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

கலைஞர் வசூல் செய்த பணம் எங்கு , எப்படி ஈழத் தமிழரைப் போய்ச் சேர்ந்தது என்று ஆர்ப்பாட்டம் செய்த அம்மையார், இன்று நிதி வசூல் செய்கிறார், அதே ஈழத் தமிழரைக் காக்க...!! கேட்பவன் கேனையாய் இருந்தால் கேப்பையில் நெய் ஒழுகும் என்பார்களே அது போல...!!!!


இத் தமிழ்நாட்டின் சாபக் கேடு இது....!!!!

நம்மால் முடியும்

நம்மால் முடியும் என்ற வார்த்தையே நம்பிக்கையின் ஒளிக்கீற்று . அதைத் தாரகமாகக் கொண்டு இயங்கும் இயக்கம் தான் டாக்டர் எம்.எஸ். உதயமூர்த்திஅவர்களின் மக்கள் சக்தி இயக்கம் . அதை அவர்கள் சொல்லும் விதமே மிக அழகாக இருக்கும். இது ஒரு சாதரண சமூக இயக்கமோ, அல்லது அரசியல் இயக்கமோ அல்ல. நல்லதொரு "சமூக மாற்றத்துக்கான அரசியல் இயக்கம்"என்று தான் கூறுவார்கள்.

நம் இயக்கத்தில் பல நூற்றுக் கணக்கான இளைஞர்கள் இணைந்து இருக்கிறார்கள். அவர்கள் அனைவருக்கும் சமூக மாற்றத்துக்கான ஒரு பரந்து பட்டு விரிந்த கனவு ஒன்று இருக்கிறது. சமூகச் சிந்தனையுள்ள ஒரு இளைஞர் கூட்டம் பலவித கனவுகளுடன் இதை முன்நடத்திச் சென்று கொண்டிருக்கிறது.

"

மக்களின் வளர்ச்சியை மையப்படுத்தும் , மக்களை அதிகாரப்படுதும் அரசியலை முன்னிறுத்திச் " செல்லும்

இயக்கமாக அது வளர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. டாக்டர் எம்.எஸ். உதயமூர்த்தி அவர்களின் சீரிய வழிகாட்டுதலின் பெயரில் பலவித சமூக முன்னேற்றத்துக்கான பணிகளை அவர்கள் மேற்கொண்டு இருக்கிறார்கள். இந்த அருமையான இயக்கத்தில் நானும் ஒரு உறுப்பினர் என்ற முறையில் பெருமை கொள்கிறேன்.

1988ம் ஆண்டு திரு. எம்.எஸ். உதயமூர்த்தி அவர்களால் தொடங்கப்பட்ட இவ்வியக்கம், "சுயமுன்னேற்றம், சுயபொருளாதார முன்னேற்றம் சமூக ஈடுபாடு போன்ற தனி மனித உயர்விற்கான லட்சியங்களையும், நதிநீர் இணைப்பு, கிராம வேள்வி, புதிய கல்வித்திட்டம் போன்ற சமூக முன்னேற்றத் திட்டங்களை முன்னிறுத்தி ஒரு அரசியலுக்கு அப்பாற்பட்ட இயக்கமாக விளங்கியது.
இரண்டு ஆண்டுகளாக இயக்க நிறுவனர் டாக்டர். திரு, எம்.எஸ். உதயமூர்த்தி அவர்களது வழிகாட்டுதலுடன், இயக்க முன்னோடிகளின் ஆதரவுடனும் முழுக்க முழுக்க இளைஞர்களாலேயே நடத்தப் பட்டு வருகிறது. முழுநேர நிர்வாகிகளாக, பல்வேறு தளங்களில் பணியாற்றிய இளைஞர்கள் இணைந்து, கொள்கை வகுப்பது திட்டமிடுவது மற்றும் செயல் படுத்துவது என எதிர்காலத் தூண்களான இளைஞர்களே பார்த்துக் கொள்கிறார்கள்.
மக்கள் சக்தி இயக்கத்திலிருந்து "நம்மால் முடியும்" என்ற சமூக மாற்றத்திற்கான பத்திரிகை ஒன்று மாதம் ஒருமுறை வந்து கொண்டிருக்கிறது. இதை அனைத்துப் பக்கத்திலும் நிர்வகிப்பது இளைஞர்களே...!!!!